Week 8
Er is een verharding aan de gang in onze samenleving. Soms sta ik er versteld van wat mensen zomaar over elkaar en tegen elkaar durven zeggen, zonder nauwgezet onderzoek en zorgvuldige beoordeling. Het kan zomaar gebeuren. Naar aanleiding van het een of andere voorval, tijdens een verjaarsvisite, borrelpraat onder elkaar. Het heeft soms iets van meehuilen met de wolven in het bos. We helpen elkaar een eindje op weg. En zo gaat het van kwaad tot erger. En dat gebeurt dan altijd onder het mom van het vrije woord. Dat is immers een van de dierbaarste verworvenheden van onze democratie. Moet toch kunnen! Je moet je mening toch kunnen geven! Vooral in een tijd van crisis is dat allemaal heel gevaarlijk. De geschiedenis heeft uitgewezen dat velen dan op zoek zijn naar een zondebok. En als die dan gevonden wordt, is dat een stukje collectieve schuld en niemand kan er persoonlijk op worden aangesproken... maar toch. Een en ander was voor mij aanleiding om eens een preek te schrijven over de vrijheid van meningsuiting. Voor wie die preek lezen wil: klik op hier