Vacature-gericht of gaven-georiënteerd?

Er is geen organisatie, die jaar in jaar uit zoveel vrijwilligers op de been brengt als de kerk. Talloze mensen vervullen een taak op kerkelijk erf in dienst van de Heer. Ze gebruiken daarbij woorden als 'roeping' of 'plichtsbetrachting'. Ze doen het soms gemotiveerd en met visie, maar soms ook zuchtend en gewoon omdat het moet. Groot is de verantwoordelijkheid van de kerkeraad, die dit enorme potentieel aan mensen in mag zetten voor de bouw aan Gods Rijk! Daarom behoort een kerkeraad een goed doordacht vrijwilligersbeleid te voeren.

Vroeger gingen we in het kerkenwerk nogal sterk uit van het instituut. Er was een theologie van de ambten (predikant, oudering, diaken). Er waren enkele bijkomende, ondersteunende taken. Er waren zo nu en dan vacatures. Als iemand zei "Ik ben niet geschikt" dan antwoordde men gekscherend: Da gaven komen met het ambt! Ik overdrijf een beetje, maar u herkent het klimaat waarin gedacht werd/wordt: een vacature gerichte opvatting van kerkenwerk.

Tegenwoordig zijn de professionele gemeente-opbouwers meer geneigd om aan te sluiten bij de gaven van de gelovigen. Niet de taak staat voorop, maar de mens. Je moet een gemeentelid eerst vragen: "Wie ben je en wat kan je?" Daarna zoek je samen met hem/haar naar een taak.l Als iemand werk doet, dat bij hem past, is de kans groter dat hij zich 'geroepen voelt'en zal hij zijn taak met meer plezier en over langere tijd vervullen. Natuurlijk blijven de taken recht-overeind staan (het is én-én, niet óf-óf). Je kunt niet zeggen: "Er is niemand met plezier in cijferen, laat dus de jaarrekening maar zitten!" Het gaat er alleen om, dat de juiste mensen op de juiste plaatsen komen om de juiste redenen.

Er is in de afgelopen jaren veel geschreven over het verband tussen de geestelijk gaven en de gemeente-opbouw. Christian Schwarz spreekt over een gaven-georiënteerd medewerkerscorps. Ik las van Peter Wagner (Amerika) zijn 'De geestelijke gaven voor de opbouw van de gemeente' en uit de serie 'Werken aan groei' het onlangs uitgekomen deeltje 'Attent op talent'.

Veel interessanter dan deze literatuur-studie is de practische uitwerking daarvan met het oog op het gemeentewerk. Hoe kunnen we met elkaar op het spoor komen wat de Here een ieder persoonlijk gegeven heeft om te gebruiken bij de bouw van Zijn kerk? Dat doe je dan met degenen die pas belijdenis deden of nieuw ingekomen zijn, met kerktoetreders (want die zijn er ook!) of gewoon met gemeenteleden die wel iets willen doen, maar niet precies weten wat. Het is de bedoeling doet ik daarvoor geschikt materiaal zoek/bewerk om in het komend seizoen een gaven-kring samen te roepen. Aan het eind van zo'n kring kun je dan met elk van de deelnemers een 'exit-gesprekje' hebben. Je evalueert. Je vraagt of de betrokkene de eigen (geestes)gaven beter op het spoor is. Je overweegt hoe de betrokkene mee kan gaan doen. Vindt u dat benauwend of te verplichtend? Peter Wagner zegt er dit van: 1. Als iemand tot geloof komt (wedergeboren is) geeft de Here hem/haar minstend één geestelijke gave. 2. Het is niet meer dan normaal, dat iedereen zijn gaven gebruikt voor de opbouw van de gemeente. 3. De kerk behoort haar leden behulpzaam te zijn in het ontdekken en het gebruiken van de gaven.