Nou dan...!
Een kikkervisje had een witvis getrouwd. Toen hij poten begon te krijgen en een kikker begon te worden zei hij op een morgen tegen haar: "Martha, ik krijg binnenkort een baan op het vasteland. Het kan geen kwaad als je er al vast eens aan went om op het land te leven." "Goeie hemel", riep de witvis geschrokken uit. "Denk toch, lieveling, aan mijn vinnen en mijn kieuwen!" Het kikkervisje keek zuchtend naar het plafond. "Houd je van me of houd je niet van me?" "Eh... eh.... jawel" zei de witvis. "Nou dan..." zei het kikkervisje.
(uit het Duits naar W. Schnurre)