J.P. Heye (1809-1876)

De Stadsdennenkerk (de kerk waar ik predikant ben) ligt aan de J.P. Heyelaan in Harderwijk. In de afgelopen week was het volop lente. Daarom dit gedichtje van Heye getiteld 'Lentelied'. Het is een erg welluidend gedichtje en - heel knap - brengt hij aan het eind met een paar woorden ook God nog ter sprake. En hoe!

De lucht is blauw, en groen het dal;
Viooltjes bloeien overal
En lelietjes van dalen;
't Is alles geur
En fleur en kleur,
En glans en gloed en stralen.

Wees blijde nu, gij treurend hart!
Al heeft de Lente làng gemard,
Ze is dubbel schoon verschenen:
Geef God, den Heer,
Nu dank en eer;
Uw winter óok vlood henen!

NB: Is er onder mijn lezers een neerlandicus die mij uit kan leggen wat Heye bedoelt met 'gemard'. Het is duidelijk dat er aan 'talmen' gedacht wordt. Ik heb drie verklaringen: 1. een neologisme alleen vanwege de eindrijm op 'hart'; 2. een voltooid deelwoord gemaakt van 'maar' (het leven is vol mitsen en maaren...); 3. een voltooid deelwoord gemaakt van 'maart'  (hetgeen me het minst waarschijnlijk lijkt). Zijn er nog meer verklaringen in de aanbieding? Heeft u een vermoeden - klik op 'contact'.