Dat moet je willen geloven…

De memo van Pieter Omtzigt voor de commissie Spies ligt op straat. Inmiddels heeft hij zijn lidmaatschap van het CDA opgezegd met behoud van eigen zetel. Hij gedroeg zich als klokkenluider binnen de politiek en het lot van een klokkenluider is gewis. Een profeet is niet geëerd in zijn vaderstad. In een oud geschrift over Jesaja wordt verteld hoe hij aan zijn einde kwam. Ze stopten hem in een holle boom en lieten de boom omzagen. Er is immers niks mis met het omzagen van een boom!

In zijn memo zet Omtzigt uiteen wat inmiddels ‘macht en tegenmacht’ is gaan heten. Er rammelt nogal wat in de vaderlandse politiek. De besluiten worden op de verkeerde plaatsen genomen in gremia die informeel zijn, geen grondwettelijke basis hebben en nochtans structureel zijn geworden. De ‘achterkamertjes’ dus waar de Kamer geen vat meer op heeft. De memo noemt op pagina 10: het maandagmorgen coalitie overleg en het Catshuisoverleg. Voorts noemt Omtzigt de ‘fabriek van akkoorden’: het klimaatakkoord, het preventieakkoord en het pensioenakkoord. Het klimaat bijv. wordt afgekaart  aan de klimaattafels waar groepen lobbyisten zich sterk maken en de Kamer moet slikken of kan stikken. Steeds meer moeilijke zaken wordt afgedaan aan de ‘tafels’ van lobbyistengroepen. Waar blijft bij al die akkoorden de controlerende taak van de Kamer? En dan is daar ook nog het verpolitiseren van de rechtspraak. Bijvoorbeeld het arrest van de Hoge Raad in de zaak Urgenda. Lobbyisten proberen hun politieke punt te maken via de rechter. Een veeg teken dat de politiek niet meer in staat is tot de voor de democratie zo belangrijke en levensnoodzakelijke ‘zelfcorrectie’.

Het vertrouwen in de politiek heeft een deuk opgelopen. Wie gelooft er nog in een overheid die het belang van allen zoekt? De geloofwaardigheid van de politiek is in het geding. En toch is dat wel waar de Bijbel en de belijdenisgeschriften (Romeinen 13:1-7; artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis over het ambt van de overheid). Het afgeleid gezag dat over ons gesteld is, moet gerespecteerd worden als door God gegeven. Immers wat is het alternatief? Chaos alom en het recht van de sterksten die doen wat goed is in hun ogen. Als het nog een beetje kan, moet je vertrouwen houden in de integriteit van de overheid. Dat is een zaak van geloof. Dat de overheid het beste met de burger voor heeft... dat moet je willen geloven. Ds. Aad Woudenberg