In cda.nl, het tijdschrift, nr. 2 mei 2008 wordt ruime aandacht gevraagd voor respect in de samenleving. We lezen: "...in het leven gaat het om veel meer dan materiële aspecten. Niet bij brood alleen was in dat verband de veelzeggende titel van het eerste CDA-verkiezings-programma in 1977. Er loopt in die zin een lijn van het ethisch reveil van Van Agt via de zorgzame en verantwoordelijke samenleving in de jaren tachtig en negentig naar respect, het thema dat onder leiding van Jan Peter Balkenende op de politieke agenda werd gezet." Natuurlijk ben ik ook voor respect. Maar ik zou bijna zeggen... Wie niet?! Hebben Christenen soms een prerogatief - een eerste recht - waar het gaat om respect? Het CDA kan wel blijven hameren op het aambeeld van het respect en met minister Hirsch Ballin een nieuw woord bedenken ‘disrespect', maar daarmee wordt niet duidelijk waarom we elkaar überhaupt zouden respecteren. Waarin onderscheidt het CDA zich met al dit gepraat over respect van anderen die de mond vol hebben over moraal en fatsoen? Wat ik graag zou zien is dat het CDA eens wat duidelijker zegt waar zij haar kernwaarden op bouwt, niet alleen in haar beginselprogramma's maar ook anderszins. De grondbetekenis van re-specteren is terug-kijken of om-zien. In overdrachtelijke zin: ‘omzien naar'. Waarom zou ik omzien naar mijn medemens? Omdat ik in hem of haar een beelddrager herken van God, die ook mijn Vader is. Zo krijgt die ander aanzien, wordt een aanzienlijk mens. Ik kan me voorstellen, dat je het praktische politieke debat niet doorspekt met bijbelse termen, maar mag het iets méér zijn?