De laatste tijd hoor ik vaker om me heen: "Ik ben zonder werk." De kredietcrisis werkt door. Nu hier dan daar zien we de gevolgen: een onverkocht huis, een faillisement, een ontslagbrief.

De impact van werkloosheid op je leven is erg groot. Er gaat nl. een wezenlijk deel van je 'zelf' verloren. We spreken over homo sapiens, maar ook over homo faber. De mens is niet alleen denkende mens, maar ook werkende mens. Dat hoort wezenlijk bij zijn bestaan. Als je niet werken kunt voor je onderhoud, voor je gezin, dan wordt er iets van je afgesneden. Je voelt je een half mens, leeg en overbodig.  Je wordt er ook elke dag...

...bij bepaald: Als anderen opstaan en over straat gaan naar het werk, als je je afvraagt hoe je de dag nu weer zult vullen, als je de zoveelste sollicitatiebrief verstuurt, als je wachtend op antwoord de brievenbus hoort klepperen, als je naar instanties moet, als je krapper komt te zitten. Kortom, het kleurt je bestaan. In het begin is er vaak agressie: De manier waarop het ging! De procedures zijn niet altijd zo netjes. Boventalligheid door een fusie. Halve waarheden. De baas laat zich even vervangen bij het slecht-nieuws-gesprekje. Hij had blijkbaar belangrijker dingen aan zijn hoofd. Bij een financiëel gezond bedrijf willen de aandeelhouders meer winst zien. De productie-afdeling moet dus maar naar India... Je voelt je ontkend. Je hebt geïnvesteerd in je baan. Het was jouw werkplek. Het waren jouw collega's. Ze hebben het van je afgenomen. Niet elke ondernemer heeft hart voor zijn mensen en ziet gezinnen achter hun werknemers staan. Het eigen gewin prevaleert boven het geluk van anderen. Soms is de organisatie zo groot dat er op het vlak van HR niet eens meer sprake is van een persoonlijke benadering. Als het langer duurt krijgen we soms te maken met statusverlies of identiteits-verlies. Er komt een zekere matheid over mensen, een zekere gelatenheid. Sommigen berusten er vroegtijdig in dat ze wel zonder werk zullen blijven ook al gezien de leeftijd.

Het klinkt misschien wat goedkoop, maar zo is het niet bedoeld! Ik zeg meestal toch maar: "Je moet van de problemen een uitdaging zien te maken." Er verscheen onlangs een nuttig werkboekje voor wie dat proberen wil: "Van ontslag naar omslag. Je eigen route op weg naar ander werk." Je zou kunnen zeggen: een richtingaanwijzer naar Werkendam en Nieuwegein. Het is een kleine cursus, die je zelf of met een paar anderen kunt doen. Je kunt jezelf spiegelen aan de reacties van anderen. Je krijgt tips hoe je het wel en hoe je het niet moet doen. Je moet bijv. niet vervallen in het fatale VVV (vechten, vluchten, vernietigen!) Je leest over UWV, WW, sollicitatieplicht en bijstand. Je leest over 'aanpakken' en 'nieuw perspectief', over omscholing en vrijwilligerswerk. Niemand garandeert je, dat je op korte termijn weer aan het werk bent, maar niet geschoten is altijd mis: Het boekje kost Euro 4 en kan besteld worden op emailadres Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken