Verdammte Pflicht
We mopperen veel: Vallen er banken om, moet Griekenland in de monetaire unie blijven, dan zijn er miljarden! Maar als er winkelketens omvallen? Is er geld voor jeugdzorg, thuiszorg en reparatie van de oudedagsvoorziening? Er is opkomend populisme en afnemende solidariteit, Trump- en Wildersachtig verzet tegen het politiek establishment. De burger is boos (Maarten van Rossum). Daar is leegloop van de kerk. Maar wat te denken van de politiek? De VVD, grootste in de Tweede Kamer, heeft 37.436 leden (in 1982 nog 103.000). Nog niet de helft van de supportersvereniging van Ajax! De politiek heeft een vertegenwoordigingsprobleem. Programma's voor burgerparticipatie en raadgevende referenda veranderen daar niets aan.

Anne Will had 28/2 een interview met Angela Merkel. Indrukwekkend. Zij betoonde zich een politiek leider. Niet iedere premier doet dat haar na. Die rol had Mark Rutte beter gepast dan die van grappenmaker bij het Correspondents' Dinner. Merkel gaat voor solidariteit onder de EU-lidstaten. Een voor een sluiten ze hun grenzen. Ze noemde het haar 'verdammte Pflicht' om te wijzen op gezamenlijke aanpak, bescherming van de buitengrenzen, hulp aan Griekenland, samenwerking met Turkije en bestrijding van de vluchtoorzaken in Syrië. Ook was daar een groot geloof in haar missie. "Das schaffen wir - wanneer neemt u dat terug?" vroeg Anne Will. Merkel: Er is geen plan B. We moeten blijven geloven in een humane en gezamenlijke aanpak. Ik vind Merkel een voorbeeldige vrouw. Zij inspireert mij om niet boos te worden en door te gaan ook bij tegenslag.